ศฤงคาริน, ศฤงคารี หมายถึง ว. ผู้มีศฤงคาร. (ส. ศฺฤงฺคาริน).
ว. ผู้มีศฤงคาร. (ส. ศฺฤงฺคาริน).
[สะละพะ] น. แมลงมีปีก. (ส.).
[สะลัด] น. ลุ่ย, หลุด; หลวม, ไม่แน่น. (ส.).
[สะหฺลิด] ว. ติด, แนบ, เกี่ยวข้อง. (ส.).
[สะลิ] น. การกอดรัด. (ส.).
น. ศพ. (ส.; ป. ฉว).
น. พ่อตา, พ่อผัว. (ส. ศฺวศุร; ป. สสฺสุร).